Karmaşa, Anlam ve Uzak...

Sebebini bilmediğim kadar karmaşık bir haldeyim. Açıkçası neyin derdinde olduğumu bile bilmiyorum. Hissettiğim tek sorun düşünme süreçlerim sonunda hiçbir şey elde edememek. Sıkışıp kaldım düşüncelerimin arasına. Bir çemberin etrafında sürekli dönüyor gibiyim.

Aslında tahminlerim var sorunun ne olduğu hakkında. Bütün derdim onlar: Anlam, Karmaşa ve Uzak.

Önce Karmaşa ile tanıştım. En travmatik vazgeçişimin ardından buldu beni. O kadar çabuk ve hızlı inandım ki ona bir anda parçası oluverdim. Kendimi onda bulmak değerli gelmişti bana.Çok çeşitliydi bir kere. Sürekli farklıydı. Olamaz dediğim her şeyi birer birer onda buluyordum. Hayatta sadece bana ait olduğunu düşündüğüm bütün kavramlar bir anda onun da hayatından çıkıyordu. Kavramların birden çok sahibinin olabileceğini bilmediğim zamanlardı ama gene de onun benim kavramlarıma anlam katması çok mutlu ediciydi.

Karmaşa’nın ardından Anlam ile karşılaştım. Karmaşa’nın şokunu yeni yeni atlattığım zamanlardı. Anlam aynı zamanda umut da demekti benim için. Çok derindi. Ben kendimi ve dünyayı anlamaya çalışırken o sürekli yeni anlamlar koyuyordu önüme. Etkilenmiştim. Hayatımın anahtarlarını o kadar vermek istedim ki; düşünmedim bile ben kendi hayatıma girmek için izin alırken ne yapabilirdim. Tek istediğim cümlelerimin kelimelerini onun seçmesiydi. Belki de ilk kez aynı öyküyü sürekli okumanın güvenini hissetmek istemiştim. Zamanını yakalayamadım Anlam’ın. Hiçbir zaman aynı yöne bakamadık onunla. Şu anda ne mi düşünüyorum? Anlam’ın alt başlığı olmak bile yeter.

Ve Uzak... Karmaşa ve Anlam’dan sonra Uzak’ı bulmam çok trajik gelmiştir bana her zaman. Artık emindim. Ne parçası olunacak bir Karmaşa vardı ne de dünyayı anlamamda bana yardım edecek Anlam. Kendi iç bakışımı bitirmek üzereydim ki Uzak girdi hayatıma. Aslında girdi demek bile zor. İlk gördüğümde emindim hayatımda olamayacağına. Karmaşa ve Anlam’ın üzerimde bıraktığı en büyük yıkımdı belki de en baştan karar verebilmek. Hayatımda sadece yeni bir şarkı olarak kaldı Uzak. İstediğim zaman play tuşuna bastığım istemezsem de orda sesini çıkarmadan duran. Adının hakkını veriyordu Uzak.

Karmaşa, Anlam ve Uzak’ın dışında kalanlar.. Sizlere çok haksızlık ettim. Her zaman zihnimde oyuna geride başladınız. Bazen de zorladım belki sizi Karmaşa, Anlam ya da Uzak gibi olmanız için. Hepsi benim hatalarım. Bunun farkındayım ama zihnimin kağıt kalemi onlar oldular her zaman. Çizgileri onlar koydular. Bir Şişe Şarap ve Şarapgiller’de söylediklerime uymadım çoğu zaman. Karmaşa, Anlam ve Uzak’ın dışında kalan ruhları o kadar da anlamak istemedim. Kocaman bir eksiklik bu durum.

Artık biliyorum ki hayatın gerçekleri gözümün içine sokulmak için sıra bekliyorlar. Bundan sonra Karmaşa, Anlam ve Uzak’ın yanına bir dördüncünün eklenmesine izin vermeyecek hayat. Kendi çizgisinde ilerlemem için elinden geleni yapacak. İlerlemezsem de çok büyük bedelli bir ceza kesecek bana.